Қайыңның қатқан безіндей,
Ұстаның темір тезіндей,
Тастүйін бидің сөзіндей,
Дәуіттің тірі көзіндей
Кімді көрдің, жігіттер,
Жолаушының өзіндей!
Ағаштан түйін түйгендей,
Мүйізден садақ игендей,
Домбырасы – көз құрты –
Оюлы шапан кигендей.
Кім сүйеді өнерді
Дәл Жолаушы сүйгендей!
Қайраты қара тоқпақтай,
Іздері дара соқпақтай.
Дәстүрді сара тоқтатпай,
Өнерді дана жоқтатпай
Ұл мұрасын кім іздер
Жолаушыдай қас қақпай!
Домбырасы үкілі –
Асылдың кесек бүтіні.
Шаңырағы шаттықты
Түзу ұшқан түтіні.
Көрінсе де көзіңе
Түр-тұлғасы жұпыны
Гүлнар жары тұрғанда,
Жаратқан аттай күтімі.
Мұндай жанның, беу қыздар,
Асыл болар тұқымы!
Байтақты сұлу жыр-әні,
Байрақты қазақ – ұраны!
Мөлдірлік – таза бұлағы
Адалдық – жарық шырағы.
Алтайдай асқар тауының
Шыңға біткен шынары.
Биікке қарай шырқай бер,
Марқакөлдің Қыраны,
Шеберліктің Пырағы!
(Жолаушыдос 50 жасқа
толғанда туған өлең)
Мамыр, 2000жыл
