Сонадайдан көрдім сенің келбетіңді тым биік,
Көрген сайын тебіренем көкіректі жыр сүйіп.
Жыр деген бір қалған шығар үлкен жүрек лебінен,
Орын алып кеткен соң Сұлтанмахмұт төрінен.
Қуат алып әр қабырғаң ұлы ақынның сөзінен,
Әр тұтқаңды ұстасам бір жылылық сезінем.
Күлімсіреп тұрғандай нақ сол бетімен бүгін де,
Естігендей боламын мен ұлы ақынның сөзін де.
Мектебіме ұстаз болып шәкірт жырын тербеттің,
Жүрегінде берік орнап қалыпты сол жыр көптің.
9 ақпан, 1967 жыл
(С.Торайғыроватындағы Шыңғыстай орта
мектебінің 60 жылдық торқалы тойына)
