«Қайран Қарасазым-ай!», қайран, қайран…
Өксіген ән естілер әлдеқайдан.
Ақын жатыр жете алмай туған жерге
Тірліктің басы – сайран, аяғы – ойран.
Қарасаз қарға адым жер Алматыдан,
Жете алмайды енді оған, алда – тұман.
Күндіз-түні туған жер көз алдында
Санасында сансыз ой шырматылған.
Нарынқол Алатаудың желкесінде,
Кешке шықсаң жетесің ертесінде.
Ақын жатыр жастығын жасқа шылап,
Көрік кеуде тепкілеп көрпесін де.
Қайран көңіл баяғы алып ұшқан,
Енді, міне, сарғайып сағым құшқан.
Аурудан бір өлу ештеңе емес,
Қандай қиын мың өлу сағыныштан.
17 қаңтар, 2008 жыл
