Ала жібін біреудің аттамаған,
Досын түгіл дұшпанын даттамаған.
Ұят, ынсап алдында падишадай
Қара шалым әлі де тақтағы адам.
Көкірегі кек пен зіл сақтамаған,
Бар ғұмыры белгілі жатқа маған.
Адамдықтың жолынан айнымаған,
Бұл өзі періштедей аппақ адам.
Көзді жұмып қараны ақтамаған,
Арды ұмытып жаманды жақтамаған.
Қара шаруа жағынан қалса дағы
Ақыл-оймен қашанда саптағы адам.
Шақтап алған өмірден алашағын,
Қанағатшыл, ынсапшыл қара шалым.
Өзге жерде көк тіреп жүрсем дағы,
Осы шалдың алдында аласамын.
5 қаңтар, 1998 жыл
