Ат қоюға қазекем епті халық,
Епті халық сөйлейтін текті танып.
Бірақ кейде ақкөңіл аңқаулықпен
Жасығын да асыл ғой депті қалып.
Иә, кейде жабысын тұлпар деген,
Күйкентайын әспеттеп сұңқар деген.
Осы балам Әуезов бола ма деп,
Тумай жатып есімін Мұхтар деген.
Мұхтар болып шыққанмен әуелі көп,
Әуезовтей бірінің әуені жоқ.
Әуенімен әлемді тербемесе,
Амалың не, Мұхтар көп, Әуезов жоқ.
Болмағанмен тәттіге таңдай тапшы,
Әттеген-ай, мықтыға маңдай тапшы.
Аттарымен әркімді Ұлы дер ме ек,
Фамилияның болғаны қандай жақсы.
Бұл қазақтың япырай тегі тіпті
Есімімен қызы да, ері мықты.
Қопақардай қомпайтып Мұхтар дейміз
Сар балапан сатирик Шерімовті.
Кешіріңдер ұрынсам ұрынбасқа,
Бұрылдым-ау деймін мен бұрылмасқа.
О, Мұхтарлар, алайда Шахановтан
Түрің басқа, біріңнің жырың басқа.
Әлі есімде
Тәнті боп жаңа есімге
Жаттағанбыз жырларын ойға қанық.
Шырқағанбыз әндерін тойға барып,
Оның жазған кітабын менің досым
Евтушенканың жанына қойды апарып.
«Тіфә-тіфә! – деймін мен. – Тілім тасқа!»
(Кешір, аға, ұрынсам ұрынбасқа).
Біз ризамыз енді өлең қоя тұрып,
Бұрылғаның теңіздей бұрылмасқа.
Арал, Балқаш дегенде қайнап кетем
Айқай салғым келеді айбатпенен.
Ондай сәтте бойыма қайрат берген
Өзіңіздей айналдым қайраткерден.
Бір ақындар өзінше жампоз ақын
Енді бірі жел жетпес шандоз ақын
Бірақ сендей ақынды көргенім жоқ,
Мініп шыққан «Наурызда» ақбоз атын.
Мұхаң кім? Мұхаң – ақын, редактор,
Кім болса да орны оның бөлек-ақ тұр.
Иә, мейлі кім болсын «шайқастарда»
Мұхаңдай жалғыз танкі керек-ақ бір.
Ұзын сөздің қысқасын мен айтамын
Ұлды болсам егерде қайтередім?
Жердің жайын мінбеден толғасын деп
Елдің жайын ертерек қолға алсын деп
Ол өскенше тартылып кетер болса
Алакөл мен Зайсанды қорғасын деп,
Әуезовтей болуды кімге жазған
Шахановтай болсыншы болғасын деп,
Халқымның қадір тұтып қанағатын
Мұхтар қоям мен де енді балам атын.
17.12.1988 (сенбі)
