Жаңаүлгі – кіші отаның, ата жұртың,
Сағынбай жүре алмайсың оны бір күн.
Маңдайға жазушылық жазылмаса,
Елге басшы болар ма ең, әкім, мүмкін?
Ізін басып катондық қос шебердің,
Тізгінін тұлпарыңның бос жібердің.
Үзеңгі қағыстырып Асқаровпен,
Мақтанына айналдың туған елдің.
Табиғат саған үлкен талант берді,
Биіктерге самғайтын қанат берді.
Түн ұйқыңды төрт бөліп қалам толғап,
Жырлаумен келесің жаннат жерді.
Отызға бабыңа кеп ағындадың,
Барға шалқып, жоқ болса тарылмадың.
Жанылмай тура мінез, әділдіктен,
Ешкімге көпшік қойып жағынбадың.
Жолдасты таңдамадың қалталы деп,
Шендіге шұлғымадың тартады деп.
Шындық іздеп шарқ ұрдың Алматыда,
Қарапайым халқыңа арқа тіреп.
Сол кезде жанына алды Қалтай ағаң,
Қазақта туа бермес ондай адам.
Жаны жаз, пейілі кең, дуалы ауыз,
Елінің келешегін көп ойлаған.
Сын садақтың тура атқан сұр жебесін,
Алаштың сөз мергенін кім білмесін.
Мұхаметжанов екеуің қаладыңдар,
«Түркістан» газетінің мықты іргесін.
Көтеріп көптің зарын, елдің мұңын,
Күндіз-түн еңбек еттің алмай тыным.
700-ден астам құнды еңбек жаздың,
Публицистиканың көтеріп ауыр жүгін.
Мұнымен де, Дидеке, шектелмедің,
Қанат қылып талапты көкке өрледің.
Көркем әдебиеттегі дәлелі қарымыңның –
Халықаралық сыйлықты бөктергенің.
Тайма, дос, сол биіктен, осы беттен,
Бұдан да зор жетістік халқың күткен.
Әлі сан повесть, роман береді деп,
Талғампаз оқырманың үміт еткен.
Мен саған ең алдымен бақ тілеймін,
Сонан соң жүйрік қалам, жақ тілеймін.
Жүре бер алашыңның еркесі боп,
Шығармаңмен зорайып даңқ, мерейін!
Жәнібек Қызыр 2010 жыл
