Дабылын қағып шығыстың,
Көтеріп жүгін ұлы істің,
Дүбірлеп сен оянсаң,
Ашылар көзі ырыстың.
Шуақты таңнан от алып,
Қойнауын таудың қопарып,
Ақтарып селін ағыздың
Қорғасын мен мырыштың.
Бас иіп асыл тастарға,
Түтінін өріп аспанға,
Шоқтығың болып мұржалар,
Заводтар таңда басты алға.
Еңбектің жырын бастауға.
Тауларды кесіп тыншыған,
Орманнан өтіп сыңсыған
Байлығын тиеп алыстың,
Барабанын қағып марштың
Келеді, әне, вагондар
Жан-жақтан күнде сабылып,
Құшағыңды сенің сағынып.
Сап түзеп сәнді үйлерің,
Ульбаң мен Ертіс жағасын.
Самсытып Ильич шамдарын,
Жұлдыз боп түнде жанасың.
Желекті менің гүл қалам
Күн сайын өстіп құлпырып,
Қанатыңды жайып барасың.
Үстіңе нұрды құйып күн,
Кемеріңді толқын сүйіп мың,
Оранып ылғи асылға
Құдіретті мына ғасырда,
Шыңына шырқап кеттің сен,
Замана деген биіктің,
Өскеменім – сүйіктім!
5 маусым,2000 жыл
(60 жылдық мерейтойымда
«Шақыру» билетіне жазған сөзім).
