Қараңғыны түн қойнына сиырып,
Ай шығады шың үстінен жымиып.
Кең қойнауы кәрі Алтайдың бір сәтке,
Құшағында нұрлы түннің тұр ұйып.
Ақша бұлттар әсем қою кекілді,
Түн арудың орамалы секілді.
Ұялғандай ай бетіне түсіріп,
Жабайын-ақ дегендей бір бетімді.
Құзар шыңдар ақ тұманнан ашылып,
Шөгіп төмен қыраттарға асығып.
Ашуындай жас сәбидің бір сәтке
Қалды ұлпалар белестерге шашылып.
1 қаңтар, 1968 жыл
