О, Туған жер, туған дала аяулы,
Табиғатың сан мың түрлі бояулы.
Шалқар көлің, дарқан далаң, орманың,
Бәрідағы о туған жер, аяулы.
Жылт-жылт еткен күміс қарлы қыстарың,
Әсте оның көргенім жоқ қыспағын.
Көрсемдағы шыдаймын мен, төзе алам,
О, туған жер, өзің мені шыңдадың.
Жайма шуақ көктемнің бір кештерін,
Сезсеңіз сіз самал желдің ескенін.
Қиял тербеп, бар бойыңды, рахат,
Байқамайсың қалай желпіп өткенін.
Туғанмын деп ақбас Алтай төсінде,
Жар саламын Бурабайға естірте.
Шабыт – қамшы, сезім – дізгін жыр қуып,
Шабам келіп көкбестіні көсілте.
5 мамыр, 1965 жыл
