Бал шырынын өмірдің
Бірге татқан достар-ай!
Көк жиегін көңілдің
Күнге тартқан достар-ай!
Мәңгілікке қимаған
Шуақты қайран күндер-ай.
Сендерге әкеп сыйлаған
Қырдың сұлу гүлдері-ай.
Ұзақты күн жалықпай,
Асыр салып ойнаушы ек.
Өмір сырын дәл ұқпай,
Мәңгі деп бәрін ойлаушы ек.
Сөйтсек, достар, бірақ біз
Қателескен екенбіз.
Мың күн күліп жүріп біз,
Бір-ақ күнде жылаппыз.
Мектептегі думанды
Артта қалып көктем, жаз.
Бір-ақ күнде есейіп,
Алысқа ұшып кеткенбіз.
Сенім отын өшірмей,
Бақыттарын іздеген,
Үміттерін үзбеген,
Асыл құрбым сендермен
Мәңгіміз ғой біз деген.
Шертілмеген сырым да,
Айтылмаған мұңым да,
Жазылмаған жырым да
Сендердікі, достарым!
1974 жыл
