Менің ұлым… жаратылған өзгеше,
Атқан оғын дәл тигізер көздесе.
Дәулет – Дәулет болар ма еді, кім білсін,
Жатқан жылан жусағанын сезбесе.
Менің ұлым… ақыл-ойы өзгеше,
Төрт аяғы тең жорға ғой сөз десе.
Дәулет – Дәулет болар ма еді, кім білсін,
Әкесінің «ішкеніне» төзбесе.
Менің ұлым – арғы атасы Байғара,
Байғара ол қазақ емес қаймана.
Бір рудың басы болған ол кісі,
Түбі қалмақ демесеңіз жай ғана.
Тегін туған бала емес біздің ұл
Байғараға тартпады деп ойлама!
Менің ұлым – бір атасы Дүңгір-ді,
Дүңгір мінген кілең тұлпар, дүлдүлді.
Осы атаға тартты ма екен біздің ұл,
Бір-ақ жылда үш машина кім мінді!
Бабасы оның Төлепберді – қоңды адам,
Саудаменен мал айдаған Қобдадан.
Қосып алып, қосып сатып байыған
Байғарада ондай адам болмаған.
Сол бабаға тартты ма екен, кім білсін,
Біздің ұлдан сопылар да «сорлаған».
Менің ұлым – нағашысы Сая-ды,
Сая атасы есепші ғой баяғы.
Біздің ұл да есеппенен жүреді,
Әр қадамын санап басып аяғы.
Менің ұлым артық туған басқадан,
(Дәулет десе мен өзім де жасқанам).
Әшекеңнің бар ұрпағын бұл жігіт
Көк серкедей жалғыз өзі бастаған.
Біздің ұлдың бар болмысы күрделі,
Жетіп жатыр білімі мен білгені.
Ақыл-ойы бар жігіттен ілгері.
Бірақ, бірақ… қинайтыны бір мені –
Бұл баламның қатын алмай жүргені.
Қашан бітер, қашан бітер, япырай,
Бойдақтың ұзақ-сонар дүрмегі?!.
18 тамыз, 2010 жыл
(Туған күні қарсаңында әкесінің әзілі)
