Адамдардың жан сезімін сезем мен,
Ой тастадым күйімменен баршаға.
Ақындардың шабытымын ежелден,
Мен туралы жазылған жыр қаншама.
Серігімін, сырласым әншінің,
Ғашығына силар нәзік гүлі мен.
Хандардың да қаһарын мың жаншыдым,
Күмбірлеген мынау сырлы үніммен.
Тыңда мені, мен бабаңмен сырласқам,
Білем оның бар өмірін орасан.
Ол туралы жатыр менде мың дастан,
Көзбен емес, көңіліңмен қарасаң.
Шежіремін байтақ дала төсінде,
Қилы, қиын өмірлерді өткіздім.
Бабалардың шерткен сыры есімде,
Мен солардан асыл мұра жеткіздім.
1972 жыл
