Жастық шақ жадыңда ма, Дидахмет,
Алтайдан алты алашқа тіл қатып ек.
Жүректі жырлатып ек, жырғатып ек,
Көңілде қалмасыншы кір даты деп.
Ұйқыны, күлкіні де ұрлатып ек,
Өйткені өрекпіген кіл батыр ек.
Дүрмек кез есіңде ме, Дидахмет,
Талпынып талай-талай түн қатып ек.
Қиялдың құрдымына шым батып ек,
Қомдадың қанатыңды шыңға түнеп.
Толғандың түреніңді тыңға тіреп.
«Жер аңсаған Сарыатан» боздағанда,
Біз сенің көз жасыңды құрғатып ек.
«Сары самауыр» секілді балқып кетем,
Бұл күнде сені оқысам, Дидахмет!
Биіксің енді бүгін, Дидахмет,
Діңгексің қара сөзде тұлға тірек.
Үлкеннің, кішінің де сыйласы боп,
Алыстың, жақынның да қимасы боп,
Айтамыз «бар қазақтың Дидашы» деп.
Ірілікте дарабозсың құрдасы жоқ,
Тірлікте Тура бисің тумасы жоқ.
«Атадан алтау» болып туғанменен
Жалғыздық бар, ол дағы бір қасірет.
Жалғыз өзің биікте тұрма шіреп,
Бізді ала кет қасыңа, Дидахмет!
Аспандасаң Мұзтаудың сырласы боп,
Самырсынын ұмытпай сыйласып өт.
Бұл өмірде достықтан қымбаты жоқ,
Деген өзің, дауылпаз Дидахмет,
Дидахмет, Дидахмет.
18 маусым, 2010 жыл.
Алматы «Ритц-палас».
(Бұл – Ұлықбек Есдәулеттің
мен 60-қа толғанда
«Ритц-Палас» ресторанында оқыған өлеңі)
